تقدیم به همه اونهایی که با همه سختیهاش، دوست دارند در اوج بشینند.
و این دو تا عکس هم تقدیم به همه اونهایی که رودخونه کم عمق و گلآلود از طوفان رو، وقتی کنار عزیزانشون هستند بهترین جای زندگی میدونند.
و آخریش به پاس دوستیی که میذاره هر کس تو جای خودش و بدون آزار بغل دستیش، در کنار هم قد بکشیم.
در حاشیه: این عکسهای رو امروز صبح تو دانشگاه، تو یه تیکه راه بین پارکینگ تا لب گرفتم.
عین روز برام روشن ه که وقتی با اینجا خداحافظی بکنم دلم برای همین درختها و برکه و پرندهها و کتابخونهی آجرقرمز دانشگاه، تنگ میشه.
عین روز برام روشن ه که وقتی با اینجا خداحافظی بکنم دلم برای همین درختها و برکه و پرندهها و کتابخونهی آجرقرمز دانشگاه، تنگ میشه.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر