در حاشیه دوم:
هر آهنگی و هر ترانه ای برای شر شدن با یه نفر با یه جمع ه. بعضی هاش هم برای تنهایی گوش دادن ه. برای اینکه فقط مال خودت و اون لحظه و اون حس و حالت باشه.
از اولین باری که این آهنگ رو شنیدم- بیشتر از ده سال پیش- همیشه دوست داشتم وقتی بچه ای داشتم با هم این رو گوش بدیم. تا حالا چند باری برای سام گذاشتم اما علاقه ی چندانی نشون نداده. اینه که هنوز این آهنگ مال خودم و احساس مادرانه ی خیلی نوپای اون موقع هام ه.

هیچ نظری موجود نیست: