بارقه های امید

راستش من یکی کلی خوشم اومد از این اقدام ایران برای نوشتن نامه به آمریکا. خیلی جسورانه بود. بعضی وقتها از سیاست کجدار-مریض حکومتمون خوشم میاد.

فقط کاش یکم دست از خط و نشون کشیدن بی خودی برای اسراییل هم بر میداشتند.

نمیدونم اگر معین انتخاب شده بود باز هم اجازه همچین کاری رو بهش میدادند یا باز میخواست همون داستانهای قدیمی زمان خاتمی تکرار بشه.

چیزی که هست اینها میخواند اگر روابطی هم برقرار شد به دست گروه خودشون باشه. مهم هم نیست هدف اینه که اوضاع رو بهتر کنند حالا هر گروهی که میخواد باشه.

البته نقش خاتمی هم برای کم کردن دگماتیسم بقیه حکومت کم نبود.

همین که جنگ نشه؛ همین که ایران بدون دخالت خارجی ذره ذره به دموکراسی برسه؛ همین که حکومت خودش، خودش رو اصلاح کنه، درسته.

پ.ن: همین الان دو تا کتابی که از آمازون سفارش دادم اومد.:

We are Iran by Nasrin Alavi

Iran awakening by Shirin ebadi

من همین جا اعلام میکنم اگه یه دونه کتاب دیگه سفارش بدم؛ باید ببندینم به تخت و ترکم بدید.

هنوز هیچ خریدی برای نی‌نی نکردم یکم باید حواسم بیشتر به خرج کردن باشه. دیگه دارم عذاب وجدان میگیرم.

پ.پ.ن: اینو خوندید؟ به نظرم خیلی نظریه جالبیه.