ادب!

وقتی یکی از استادهای زبان رو تو راهرو دیدم و بهش گفتم

Hello Mike

تازه یادم اومد چقدر دلم تنگ شده برای صمیمی رفتار کردن و از این همه رسمی بودن ژاپنی ها احساس خفگی کردم.

چند لحظه بعد وقتی از آسانسور اومدم بیرون یه مرد ژاپنی با لباس کاملن رسمی تا کمر تعظیم کرد که اول اجازه دادم اون رد بشه. میخواستم سرم رو بکوبم به دیوار.

پ.ن: مودب بودن خوبه به شرطی که دیوونه ات نکنه.

پ.ن بی ربط: امروز وقتی اومدم دانشگاه کتاب Reading lolita in tehran رو میزم بود. دم این دوست آمریکایی من گرم که اشتباهی دو تا ازش سفارش داده بود. فقط امیدوارم سام یکم همکاری کنه واین هم دچار درد بقیه کتابهای منتظر تو کتابخونه مون نشه.