روز محبت

به خودم میگم حالا که چی میخواهی باز امروز هم مثل هر سال بری بگی ولنتاین مبارک. بعد فکر مکنم انقدر همه چیز تکراری و دستمالی شده و انقدر ارزش واقعی هر چیزی از بین رفته و شده یه جور بازار گرمی، که دلم نمی خواد دیگه فقط برای رفع تکلیف و عقب نموندن از یه جریان یه کاری رو بکنم.

بعدش باز فکر میکنم گیرم که خیلی چیزها لوث شده باشه. گیرم که شده نون دونی برای یه عده مغازه دار اما امروز روز عاشقی و دوستی ه. تکراری بودنش چیزی از ارزش این دو تا کم نمیکنه. پس فقط قاطی جریان بودن نیست. همش یه بهانه است برای ابراز محبت به همه اونهایی که به اندازه شون برام مهمند.
خلاصه که با همه تردید هایی که امسال دارم اما دلیل نمیشه که نگم، روز دوستی و عاشقی تون مبارک.
این شکلاتها هم تقدیم به همه دوستای وبلاگی که همیشه وقت میذارند و اینجا رو میخونند.


ولنتاین در ژاپن:
توی ژاپن رسم ه که برای ولنتاین فقط خانومها به همه مردهایی که میشناسند از همسر و دوست پسر و پدر و پدر شوهر و همکار و ... شکلات هدیه میدند. البته اونهایی که یکم بیشتر درگیر عشقولانه بازی هستند شاید یه کادو هم بگیرند.
به جاش روز وایت دی(White day) روزی هست که آقایون به خانومها کادو میدند. و معمولن هم تا اونجایی که من دیدم یه ست شامل دستمال و حوله توی کیف و کیف پول هدیه میدند. وایت دی پونزدهم مارچ ه و همه جا رو به رنگ آبی کمرنگ و سفید تزیین میکنند.
معمولن توی فروشگاهها قسمتی که برای ولنتاین از یک ماه قبل با رنگ قرمز پررنگ و با قلب تزیین شده به فاصله چند روز تغییر چهره میده و میشه سفید و آبی با قلبهای کوچولویی که رنگ ملایم دارند. بعد تمام قفسه هایی که توش پر از شکلات بوده حالا به جاش پر میشه از بسته های همون ست حوله و کیف.
تضاد دیدنی هست این تغییر دکور دادن.