یعنی اگه بخوان یه جایزه بذارن برای گیجی من میشم نفر اول. بعضی وقتها انقدر از دست خودم حرصم میگیره که میخوام خودم رو دار بزنم.
نمیدونم این درد گیج بازی چرا دست از سر من بر نمیداره. یعنی یه چیزی میگم یه چیزی میشنوید ها. حالا چند تا نمونه اش رو اینجا مینویسم:
1.عادت غریبی به جا گذاشتن اشیا و لوازم دارم که از همون بچگی تا همین الان باهام ه و هر چی پیش میره هم بدتر میشه.
مامان میگه هر روز که از مدرسه برمیگشتم پاک کن یا تراش یا یه چیزی جا میذاشتم و هر روز هم که ازم میپرسیدند میگفتم ازم برداشتند. بعد فرداش همون چیزی که احتمالن جن و پری ها ازم برداشته بودند، تو جعبه گمشده ها که خدمتکارهای مدرسه موقع تمیز کردن پیدا میکردند بوده.
2. امکان نداره کسی رو که تو خیابون میبینم و باهام سلام علیک میکنه به جا بیارم یا اصلن ببینمش. انقدر اوضاعم خرابه که یه بار داییم رو هم تو یه فروشگاه دیدم و متوجهش نشدم که داره برام سر تکون میده. انقدر سر این موضوع گند زدم و انقدر آدم از دستم دلخور شدند که حد نداره.
3. تعداد امتحانهایی که یه سری سوالهاش رو ندیدم و گند زدم هزار تا بیشتره.
خب اینها نمونه هایی از گیجی هست که همیشه باهام ه. اما بنده تخصص خاصی هم در گیجی تو زندگی روزمره دارم مثلن:
1. دیروز در حالی که داشتم برای خودم به موضوعی فکر میکردم رفتم دم ایستگاه اتوبوس و منتظر شدم بعد از یه عالمه وقت تازه یادم اومده که بلعه دو ماهی هست ماشین دارم. فکر نکنید اوضاع بهتر شد ها نه. تازه بعدش باز پارکینگی که ماشین رو پارک کرده بودم اشتباه کردم.
2. امروز صبح نون ها رو گذاشتم تست بشه با حرارت زیاد که مثلن زودتر بشه بعد رفتم پای آینه به کل یادم رفت تا وقتی که بوی نون سوخته همه خونه رو برداشت.
3. از یک هفته قبل به خودم میگفتم سیزدهم که روز قبل از ولنتاین و دفاعیه همگروهیم ه، وقت چک آپ سالیانه دانشگاه دارم _ مثلن نشونه گذاشتم که یادم نره!) بعد دیروز خیلی شیک نمونه ج. ی.ش رو گرفتم دستم رفتم دم در مرکز پزشکی میبینم همه پسرند. تازه باز هم نفهمیدم یه روز دیر کردم در حالی که چشم همه اون پسرها از تعجب گرد شده بود، وایسادم تو صف تا یکی از خانوم پرستارها اومد روشنم کرد که وقتم دیروز بوده.
و این داستانها هر روز به یه شکلی تکرار میشه.
علت همه این گیج بازی ها اینه که هیچ وقت روی کاری که دارم میکنم تمرکز نمیکنم و همیشه حواسم پرت یه چیز دیگه است. والا وقتی یکم دقت میکنم امکان نداره اشتباه کنم.
نمیدونم این درد گیج بازی چرا دست از سر من بر نمیداره. یعنی یه چیزی میگم یه چیزی میشنوید ها. حالا چند تا نمونه اش رو اینجا مینویسم:
1.عادت غریبی به جا گذاشتن اشیا و لوازم دارم که از همون بچگی تا همین الان باهام ه و هر چی پیش میره هم بدتر میشه.
مامان میگه هر روز که از مدرسه برمیگشتم پاک کن یا تراش یا یه چیزی جا میذاشتم و هر روز هم که ازم میپرسیدند میگفتم ازم برداشتند. بعد فرداش همون چیزی که احتمالن جن و پری ها ازم برداشته بودند، تو جعبه گمشده ها که خدمتکارهای مدرسه موقع تمیز کردن پیدا میکردند بوده.
2. امکان نداره کسی رو که تو خیابون میبینم و باهام سلام علیک میکنه به جا بیارم یا اصلن ببینمش. انقدر اوضاعم خرابه که یه بار داییم رو هم تو یه فروشگاه دیدم و متوجهش نشدم که داره برام سر تکون میده. انقدر سر این موضوع گند زدم و انقدر آدم از دستم دلخور شدند که حد نداره.
3. تعداد امتحانهایی که یه سری سوالهاش رو ندیدم و گند زدم هزار تا بیشتره.
خب اینها نمونه هایی از گیجی هست که همیشه باهام ه. اما بنده تخصص خاصی هم در گیجی تو زندگی روزمره دارم مثلن:
1. دیروز در حالی که داشتم برای خودم به موضوعی فکر میکردم رفتم دم ایستگاه اتوبوس و منتظر شدم بعد از یه عالمه وقت تازه یادم اومده که بلعه دو ماهی هست ماشین دارم. فکر نکنید اوضاع بهتر شد ها نه. تازه بعدش باز پارکینگی که ماشین رو پارک کرده بودم اشتباه کردم.
2. امروز صبح نون ها رو گذاشتم تست بشه با حرارت زیاد که مثلن زودتر بشه بعد رفتم پای آینه به کل یادم رفت تا وقتی که بوی نون سوخته همه خونه رو برداشت.
3. از یک هفته قبل به خودم میگفتم سیزدهم که روز قبل از ولنتاین و دفاعیه همگروهیم ه، وقت چک آپ سالیانه دانشگاه دارم _ مثلن نشونه گذاشتم که یادم نره!) بعد دیروز خیلی شیک نمونه ج. ی.ش رو گرفتم دستم رفتم دم در مرکز پزشکی میبینم همه پسرند. تازه باز هم نفهمیدم یه روز دیر کردم در حالی که چشم همه اون پسرها از تعجب گرد شده بود، وایسادم تو صف تا یکی از خانوم پرستارها اومد روشنم کرد که وقتم دیروز بوده.
و این داستانها هر روز به یه شکلی تکرار میشه.
علت همه این گیج بازی ها اینه که هیچ وقت روی کاری که دارم میکنم تمرکز نمیکنم و همیشه حواسم پرت یه چیز دیگه است. والا وقتی یکم دقت میکنم امکان نداره اشتباه کنم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر