تمام شدن

اینهمه نوشتن عبث ه.
من آدم نیمه کاره رها کردن نیستم.
تداوم موضوعات و به نیتجه رسوندن‌شون یا حفظ احساسات ریشه در روح و روان من داره.
اینه که وقتی رابطه ای، حسی، آدمی، جایی، پروژه ای برام تموم شده تمام و کمال تموم شده و جایی برای دوباره تکرار شدن نداره.

هیچ نظری موجود نیست: